کاوش موضوع هنر

هُنَر، مجموعه‌ای از آثار یا فرآیندهای ساخت انسان است که برای اثرگذاری بر احساسات و هوش انسانی یا به منظور انتقال یک مفهوم، آفریده می‌شود و با خلاقیت انسان همراه است. همچنین هنر، توانایی و مهارت آفریدن زیبایی است که به شکلی نمادین ظهور می‌کند. فرهنگ، جامعه، زادگاه، آب و هوا و تحولات زندگی هنرمند عوامل گوناگونی هستند که در نوع هنر هرکس می‌تواند تأثیر به‌سزایی داشته باشد. هنر، در زبان عربی امروز، به‌معنای فن و فنون به‌کار می‌رود، اما در عصر و ادبیات ابن عربی، فن به‌معنای هنر نیست؛ بلکه به مفهوم صنعت است که این اصطلاح در عرفان ابن عربی و به‌ویژه در کتاب فتوحات وی، دقیقاً معادل واژۀ «تخنه» یونانی است. تخنه، شامل دو عنصر تعیین‌کننده است: 1) ساخته دست انسان است، 2) در این ساخته، زیبایی، ابداع، خلاقیت و هماهنگی وجود دارد هنر، در زبان فارسی، به‌معنای علم و معرفت، دانش، فضل، فضیلت، کمال، فراست و زیرکی است (لغت‌نامه دهخدا). گلی (1387) بر مبنایی هستی‌شناختی پس از تفکیک اثر هنری و کنش هنری و تأکید بر کنش هنری به‌عنوان امری والا و تحولی آن را چنین تعریف می‌کند: «کنش هنری کاری است که در خود آغاز می‌شود و در خود پایان می‌گیرد» و آن را کنشی می‌داند که آگاهی را به‌ اکنون و اینجا پیوند می‌زند خواه حاصلش یک اثر هنری باشد یا نباشد. به عبارتی دیگر، اگر اثری یا حتی رفتاری، کنش‌مند، جوششی و هشیارانه انجام شود، هنر است. خواه یک اثر هنری باشد یا یک رفتار همچون تدریس! (و حتی هر شغل و حرفۀ دیگر) و اگر اثر یا رفتاری واکنشی، سفارشی و غیرهوشیارانه رخ دهد، یک صنعت است؛ بنابراین آگاهی شعر گفتن یا نقاشی می‌تواند صنعتی باشد تا هنری[1] (جوهری‌فرد، 1403). [1]. جهت اطلاعات بیشتر به مقالۀ «هنر و زندگی» تالیف رضا جوهری‌فرد، فصلنامه تن روان فرهنگ مراجعه کنید.... بیشتر در ویکی پدیا